İki aydan fazla zamanım geçti şu en güzel şehirde. Burada durup
kişisel gelişimime ne kadar katkısı olduğundan, beni ne kadar büyüttüğünden ya
da bana nasıl çılgın maceralar yaşattığından bahsetmeyeceğim bu şehrin. Gerçi yapmadı
mı, yaptı. Erasmus şimdi bu, senelerce “Ben Erasmus’tayken” ile başlayan
cümleler kurmazsam döverler, biliyorum. Yine de yeri burası değil; yeri,
dinlemeyi inanılmaz bir yoğunlukla isteyenlerin –ki olduklarından şüpheliyim-
ya da kafasını ütülemek istediklerimin yanı.
Şimdi sıra Anjos’ta keşfettiğimiz yeri anlatmakta. İkinci el
kıyafet, ayakkabı ve çeşitli objeler satan kocaman, iki katlı bir alan. Duvarlardaki
boy boy “No smoking” uyarılarına rağmen satıcıların neredeyse hepsinin umursamadan
keyifle tüttürdüğü bi yer. Sadece sigara da değil.
Evet, bu gömlekle ilgileniyorum ama “Não falo Português.”. “Do
you want to experiment?” Tuvalette deneyebilirmişim.
Lizbon’un kopyası gibi. Birbiriyle eşleşmeyen "her şey" bir
arada. Bir örnek için:
İşte kafe ve bar. Anladığım kadarıyla bazen partiler
düzenleniyor. Çalışanlar 50li yaşlarında amca ve teyzeler. Yorgun bakıyorlar
dünyaya ama bir gülümsemeden de yoksun değiller.
Zaman durmuş gibi sanki orda. Sanki belli dönemleri
simgeleyen küçük işaretler var. Birbirinden apayrı hatta birbirine zıt dönemleri,
ya da yaşları. Ama onlar nasılsa yolunu bulmuş ve bir uyum yaratmışlar. Galiba zamanı
durdurarak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder